04 March 2019

Anak Prolonged Jaundice, Apa yang Aku Buat?

Assalamualaikum.

    Hai hai hai reminder bulan ini adalah bulan ulangtahun ke-10 blog aku ni. Diam tak diam dah sedekad usia blog peribadi aku ni. Tak sangka masih bertahan dan masih menulis blog walaupun sekarang orang lebih suka menulis di status Facebook untuk capaian lebih ramai viewers. Tak mengapa aku kan old skool sikit kah kah.

   Berbalik kepada tajuk post kali ini yang agak panjang hahaha. Jaundice atau kuning bukan lagi asing pada anak-anak aku. Aku berdarah O positive dan tiga orang anak aku ikut darah aku O positive. Memang 'wajib' lah kena kuning. Aku ingat lagi masa Jannah jaundice dulu masa berpantang kat Maokil. Masa tu aku tengah berurut dan misi datang cek biasalah kan. Dia tengok Jannah kuning dan suruh bawa ke klinik. Aku masih ingat lagi kata-kata nurse tu, kuning ni bahaya kalau tinggi sangat boleh menyebabkan baby terencat akal. Kau boleh bayangkan tak perasaan aku sebagai ibu baru waktu itu. Terus rasa down sangat-sangat sampai mengalir airmata. Sobs. Gigih pergi klinik kat Chaah tau bukan Maokil untuk cek kuning. Ambil darah kat kaki Jannah. Sampai lah beli susu kambing Karihome untuk turunkan kuning dia baru lah bacaan kembali normal. Tak ingat berapa kali ulang alik klinik tapi dalam umur Jannah 16 hari camtu dah tak perlu ke klinik.

     Masa Naim pulak. Dah lah pramatang, jaundice lagi. Masa tu pantang sendiri je kat JB. Pernah pergi sekali je kot klinik untuk cek kuning lepas tu tak pergi dah. Zauji pun busy masa tu. Dah lah klinik kat Kempas jauh setengah jam jugak naik kereta. Tapi nurse 'tak kejar' dan tak call pun mungkin sebab patient ramai so diorang pun tak alert sangat. Lama-lama kuning Naim pun hilang sendiri dalam 20 hari macam tu la haha.

     Tiba turn Aqil. Yeah hari kedua dah nampak kuning. Nurse suruh pergi klinik. Hari ketiga pergi klinik dengan terkepit-kepit haha. Prosedur biasa lah, ambil darah kat kaki baby dan cek bacaan. 13 ke 14 entah tinggi jugak. Biasanya setiap hari atau setiap dua hari perlu ke klinik untuk cek bacaan. En suami cakap tak nak datang cek kuning hari-hari. Kena sign surat tanggung risiko sendiri dan aku pun willing sign sebab aku pun malas nak ulang alik pergi klinik setiap hari plus tak sampai hati tengok baby kena cucuk ambil darah. You know what. Datang setiap hari pun mereka tak ada jalan penyelesaian pun. Setiap hari akan cakap benda yang sama, kena kerap susukan baby untuk turunkan kuning dia. Biar baby berak banyak untuk turunkan kuning. Kejut baby kalau tidur lama sangat. Baby kuning kuat tidur. Jangan jemur. Dan bla bla bla. Aku dah hadam sangat. Dah tiga orang anak kan. Bukan aku nak berlagak atau angkuh ye, tapi biarlah kami dengan cara kami. Bukan sampai tolak vaksin pun. Cuma refuse cek kuning kat klinik, itu aje.

      Bila tak ke klinik setiap hari cek kuning sampai bacaan jadi normal, aku lebih gembira sebenarnya. Risau anak jaundice tu memang lah. Tapi kerisauan aku akan bertambah bila bacaan kuning tak turun-turun atau makin bertambah. Nanti aku mulalah rasa stress dan down. Murung. Bila stress boleh jejaskan production susu. Silap-silap boleh jadi postpartum depression (nauzubillah). Jadi biarlah aku tidak tahu langsung bacaan kuning baby. Itu lebih baik untuk menjaga emosi aku. Guys, ada tiga orang anak yang aku kena jaga, bukan cuma seorang bayi. Aku tak ada babysitter, aku tak ada confinement lady, aku tak ada orang gaji. Berpantang sendiri. Dengan suami sahaja membantu. Anda rasa saya ada masa untuk sakit kepala?

    Aqil hari tu aku rasa dia prolonged jaundice sebab dah umur sebulan masih nampak kuning. Menjelang habis pantang baru lah dah tak ada langsung kuning, warna kulit biasa je lah. Apa yang aku buat sepanjang anak jaundice? Aku tak buat apa-apa. Aku cuma susukan macam biasa ikut demand dia. Dan aku refuse cek kuning di klinik sebab aku tak mahu stress bila bacaan makin tinggi atau tak turun-turun. Alhamdulillah dah 10 bulan umur Aqil sekarang. Membesar dengan sihat.

Bateri low plak aku chow dulu lah. Bai.

No comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...